کوه امید

---

چه آرام سقوط کردم امروز ازکوه امید.

 امروز به این باور رسیدم که دیگر نمی توانم نقشم را ادامه دهم گویا مهر باطله خورده ام.

 امروز فهمیدم اشتباه کردم تا دیروز سکوت می کردم شاید بتوانم آزادانه فریادبزنم،بیهوده خود را در 

 بی صدایی حبس کردم.

 امروز فهمیدم که دفتر سرنوشتم را بی حوصله خط خطی کرده ام.بی گدار به آب زدم ، بدون

 امنیت خیالبافی کردم ساده لوحانه اعتراف کردم، صادقانه از کنار همه چیزگذشتم و چه بی پروا  سوختم.

 امروز فهمیدم که بی هدف آرزو کردم بدون اشتیاق پریدم بدون برنامه انتظار کشیدم کم رمق بودم 

  و نرسیدم.

  امروز فهمیدم پله های امیدم را نا خواسته خراب کردم بدون رضایت شکایت کردم و چه بی هدف 

  راه رسیدنم را هموار کردم.

  امروز فهمیدم جنگل عاطفه ام به آتش بی مهری سوخت. دریای صداقتم به جرم سادگی کویر  شد.

  گل امیدم به عشق فردا پرپر شد.

 امروز فهمیدم نمی توانم این گونه زندگی کنم بی صدا بی امید ساکت و بی حوصله.

 آری امروز روزخاطرات است خاطرات فراموش شده .

...