سکوت صبح

**یه خلوت بزرگ واسه یه دل کوچیک**

سکوت صبح

**یه خلوت بزرگ واسه یه دل کوچیک**

دست هامان ، نرسیده است به هم!

از دل و دیده ، گرامی تر هم

                            آیا هست ؟

- دست ،

      آری ، ز دل و دیده گرامی تر :

                                        دست  !

زین همه گوهر پیدا و نهان در تن و جان ،

بی گمان دست گرانقدرتر است .

 

هر چه حاصل کنی از دنیا ،

                           دستاورد است !

هر چه اسباب جهان باشد ، در روی زمین ،

دست دارد همه را زیر نگین !

سلطنت را که شنیده ست چنین ؟!

 

شرف دست همین بس که نوشتن با اوست !

خوشترین مایه دلبستگی من با اوست .

 

در فروبسته ترین دشواری ،

در گرانبارترین نومیدی ،

بارها بر سرخود ، بانگ زدم :

- هیچت ار نیست مخور خون جگر ،

                                      دست که هست  !

 

بیستون را یاد آر ،

دست هایت را بسپار به کار ،

کوه را چون پَر کاه از سر راهت بردار  !

 

وه چه نیروی شگفت انگیزی است ،

دست هایی که به هم پیوسته است  !

به یقین ، هر که به هر جای ، در آید از پای

دست هایش بسته است  !

 

دست در دست کسی ،

                       یعنی : پیوند دو جان !

دست در دست کسی

                        یعنی : پیمان دو عشق !

دست در دست کسی داری اگر ،

                                    دانی ، دست ،

چه سخن ها که بیان می کند از دوست به دوست ؛

 

لحظه ای چند که از دست طبیب ،

گرمی مهر به پیشانی بیمار رسد ؛

نوشداروی شفا بخش تر از داروی اوست  !

 

چون به رقص آیی و سرمست برافشانی دست ،

پرچم شادی و شوق است که افراشته ای !

لشکر غم خورد از پرچم دست  تو شکست ! 

دست ، گنجینه مهر و هنر است :

خواه بر پرده ساز ،

خواه در گردن دوست ،

خواه بر چهره نقش ،

خواه بر دنده چرخ ،

خواه بر دسته داس ،

 

خواه در یاری نابینایی ،

خواه در ساختن فردایی !

آنچه آتش به دلم می زند ، اینک ، هر دم

سرنوشت بشرست ،

داده با تلخی غم های دگر دست به هم  !

 

بار این درد و دریغ است که ما

تیرهامان به هدف نیک رسیده است ، ولی

دست هامان ، نرسیده است به هم !

نظرات 4 + ارسال نظر
[ بدون نام ] شنبه 8 اردیبهشت 1386 ساعت 12:48 ب.ظ

گر دستهامان نرسیدست به هم باکی نیست
تو بگو
دلتنگی قلبها را چه کنیم ...

مسافری از دیار فراموش شدگان دوشنبه 10 اردیبهشت 1386 ساعت 03:35 ق.ظ http://arezoo62.mihanblog.com

گریه در چشمان من طوفان غم دارد ولی لبخند بر لب میزنم تا کس نداند درد من وقتی با رفتنت تیری به قلبم زدی بهم یاد دادی چطور میشه درد رو تحمل کرد....... وقتی دردش رو احساس میکردم فقط می تونستم گریه کنم....... نه بخاطر رفتنت ـ بخاطر خراب شدن کاخ ارزوهام و پاره شدن قلبم....... احساساتم که به غارت رفته بود
سلام دوست خوبم بازم معرفت ما از وقتی که اسباب کشی کردیم به اون یکی وبلاگ دیگه سراغی از ما نمی گیری
به هر حال اومدم سلامی عرض کنم و جویا حالتون بشم موفق باشی عزیز

somebody یکشنبه 23 اردیبهشت 1386 ساعت 01:31 ب.ظ http://khorshidstreet.blogsky.com

شعر قشنگی بود.. از کی هست؟

زم بور دوشنبه 24 اردیبهشت 1386 ساعت 08:53 ب.ظ http://www.etopia.blogfa.com

فقط نفهمیدیم ماله کی بود...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد